przez Jeszcze po świecie starożytnym słynne Były te wody i lądy bursztynne! Ku nim to Fenik biegał w bród daleki, Ku nim Słowianin korabli czeredą Pływał — i kupię składał pod Wenedą.

38. „Bo nie ma nic piękniejszego od nieustającego uporu z jakim morze składa pocałunki linii brzegowej, nie zrażając się tym, że za każdym razem zostaje odepchnięte.” – Sarah Kay

przez Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny, Dziś was rzucam i dalej idę w cień – z duchami – A jak gdyby tu szczęście było – idę smętny.

Wyczyny wodnych żywiołów to tylko pretekst do ukazania metafizycznego znaczenia morskiej potęgi. Podejrzewam, że Heinrich Heine był nie tylko uzależniony od towarzyszących widokom morza estetycznych wrażeń, ale sprawiało mu również przyjemność lubowanie się w pozytywnym tego słowa znaczeniu przytłoczeniu ogromem ekspresji.

Górskie inspiracje tematyczne wierszy często prowadzą do ponadczasowych i uniwersalnych rozważań. Krajobraz gór jest swoistą metaforą ludzkiego życia, które niesie w sobie całą paletę uczuć i przeżyć. W górach możemy zmierzyć się nie tylko z wyzwaniem stawianym człowiekowi przez przyrodę, ale też z samym sobą. Doświadczamy tu tęsknoty za wolnością i jednocześnie fundamentalnej dla każdego człowieka potrzeby bezpieczeństwa, której martwa przyroda nie może zagwarantować.

Morze go nie przerażało ale fascynowało a jego literackie hiperbole zamieniały wodę w odrębny i potężny w swych tajemniczych zamiarach świat. Opętany morskim szeptem położył podwaliny pod romantyczną wizję Latającego Holendra. Miał zdolność do przekładania języka fal na ludzką mowę, w zasadzie to właśnie on powinien uchodzić za wynalazcę morza w niemieckiej literaturze. Już po raz drugi sięgnąłem po wiersze Heinego i wiem, że poetyckie spotkania z jego twórczością mogą być dobrą namiastką dla ludzi spragnionych rozmów z rzeczywistym morzem.

przez Przyjdę do ciebie w północ ciemną, z nowiem… Drogę przez półmrok wskaże mi tęsknota… A ty, choć o swym przyjściu nie powiem, Wyjdziesz i sama otworzysz mi wrota.

Ciągłe pozostawanie na powierzchni jest jak pójście do cyrku i oglądanie namiotu z zewnątrz.” – Dave Barry

fifty five. „Jeśli nie będziemy prowadzić połowów w sposób przemyślany, będziemy musieli przejść na diet regimeę z meduz i gulasz z planktonu.” – Daniel Pauty

Ale zamiast piękny wiersz o morzu być romantyczną odą do morza, jest pełna metafory ludzkiej kondycji i kończy się pesymistycznym spojrzeniem Arnolda na swoje czasy. Sławna jest zarówno pierwsza zwrotka, jak i trzy ostatnie wersy.

Trudno Leopard Twój wiersz mi inaczej ocenić jak na as well as. W wielu ludziach chęć niszczenia jest tak duża ,ze za wszelką cenę chcą to realizować ale nie mogą tak mimo że podetną korzenie oberwą ostatnie listki czy spalą to ich niszczenie jest nieskuteczne.

Zawiera elementy morskie, ale koncentruje się na nim i na innej osobie („Twoje oczy i moje oczy, Twoje ręce i moje ręce”…). Porozmawiaj o miłości i wspomnij o plażach o świcie jako romantycznych.

Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.

ten. „Jesteśmy związani z morzem. I gdy wracamy do morza, aby po nim żeglować albo na nie patrzeć – wracamy tam skąd pochodzimy…” John F. Kennedy